تحلیل فیلم رستگاری در شاوشنک

رستگاری در شاوشنک (انگلیسی: The Shawshank Redemption) فیلمی آمریکایی در ژانر درام به نویسندگی و کارگردانی فرانک دارابونت و بر پایهٔ رمان کوتاه ریتا هیورث و رستگاری در شاوشنک (۱۹۸۲) نوشتهٔ استیون کینگ است که در سال ۱۹۹۴ منتشر شد. این فیلم داستان بانکداری به نام اندی دوفرین (تیم رابینز) را روایت می‌کند که به‌دلیل قتل همسرش با معشوقه‌اش، علی‌رغم ادعای بی‌گناهی به حبس ابد در بازداشتگاه شاوشنک محکوم می‌شود. او دو دهه بعد با یک قاچاقچی زندانی دیگر به نام الیس «رد» ردینگ (مورگان فریمن) دوست می‌شود و نقش مهمی در عملیات پولشویی سرپرست زندان، ساموئل نورتون (باب گانتون) دارد. ویلیام سدلر، کلنسی براون، گیل بیلاز و جیمز ویتمور در نقش‌های مکمل ظاهر می‌شوند.فرانک دارابونت در سال ۱۹۸۷ حق انتشار داستان استیون کینگ را خریداری کرد اما توسعهٔ فیلم را تا پنج سال بعد آغاز نکرد. او فیلم‌نامه را در یک دورهٔ هشت هفته‌ای نوشت. او دو هفته پس از ارسال فیلم‌نامه به کسل راک انترتینمنت، بودجهٔ ۲۵ میلیون دلاری برای ساخت رستگاری در شاوشنک را تهیه کرد و مراحل پیش از تولید آن در ژانویهٔ ۱۹۹۳ آغاز شد. فیلم‌برداری اصلی از ژوئن تا اوت ۱۹۹۳ تقریباً به‌طور کامل در منسفیلد، اوهایو انجام شد و فضای زندان فیلم در اوهایو استیت فیلم‌برداری شد. گرچه فضای داستانی در ایالات مین واقع شده‌است، اما خود فیلم در ایالت اوهایو فیلم‌برداری شد. این پروژه بسیاری از ستاره‌های آن زمان از جمله تام هنکس، تام کروز و کوین کاستنر را برای ایفای نقش اندی به خود جلب کرده بود. توماس نیومن وظیفهٔ ساخت موسیقی فیلم را بر عهده داشت.گرچه رستگاری در شاوشنک هنگام انتشار با استقبال منتقدان روبرو شد و به‌ویژه برای داستان و نقش‌آفرینی رابینز و فریمن مورد تحسین قرار گرفت اما در گیشه با شکست همراه بود و تنها ۱۶ میلیون دلار در نخستین نمایش خود فروش داشت. دلایل زیادی برای شکست فیلم در آن زمان ذکر شد؛ از جمله رقابت با فیلم‌هایی مانند داستان عامه‌پسند و فارست گامپ، عدم محبوبیت عمومی فیلم‌های زندان، نبود شخصیت‌های زن و حتی عنوان فیلم که برای تماشاگران گیج‌کننده تلقی می‌شد. این فیلم در ادامه نامزد دریافت چندین جایزه از جمله هفت جایزهٔ اسکار شد. نمایشی مجدد از طریق سینما که ترکیبی با دریافتی‌های بین‌المللی بود، فروش گیشهٔ فیلم را به ۵۸٫۳ میلیون دلار رساند.بیش از ۳۲۰٬۰۰۰ نسخه از سیستم ویدئوی خانگی این فیلم در سراسر ایالات متحده ارسال شد و با توجه به نامزدی‌های دریافت‌شده برای جوایز و سر زبان‌ها افتادن، به یکی از برترین فیلم‌های اجاره‌ای سال ۱۹۹۵ تبدیل شد. حق پخش این فیلم پس از خرید کسل راک به ترنر برادکستینگ سیستم به دست آمد و از سال ۱۹۹۷ به‌طور منظم در شبکهٔ تی‌ان‌تی نمایش داده شد و محبوبیت آن را بیشتر کرد. این فیلم چند دهه پس از انتشار همچنان به‌طور منظم پخش می‌شود و در چندین کشور محبوبیت زیادی پیدا کرد و بینندگان و افراد مشهوری از آن به‌عنوان منبع الهام خود یاد کرده‌اند. مردم از این فیلم در نظرسنجی‌های مختلف به‌عنوان فیلم مورد علاقه خود یاد کرده‌اند. در سال ۲۰۱۵، کتابخانهٔ کنگره ایالات متحده این فیلم را برای حفظ در فهرست ملی ثبت فیلم که «از نظر فرهنگی، تاریخی یا زیبایی‌شناسی» مهم هستند، انتخاب کرد.